Gecikmiş etiraf

Oğlan əlində telefon mesaj yazir.
Oğlan:"Salam"
Qız:"Salam,necəsən?"
Oğlan:"Sən onunlasan?"
Qız:"Hə..."
Oğlan biləngində ən dərin kəsiki çəkir, amma venasına dəymir.
Oğlan:"Sən onu sevirsən?"
Qız:"Hə..."
İkinci kəsik çekilsədə, bu da o deyil. Amma daha uzun və daha dərindir.
Oğlan:"Bilmirsən mən səni sevirəm?"
Qız:"Hə bilirəm...nə olsun ki?!..."
Oğlan:"Bilirsən...mən bir neçə dəqiqə sonra öləcəm...istəyirdim biləsən mən səni necə dəli kimi sevirəm. Amma sən onunlasan...sən onunlasan...onda xoşbəxt ol...əlvida..."
Oğlan ən dərin kəsiki kəsir. bu kəsikə bütün aciqin..bütün hirsin..bütün təəssüfün...yağdiraraq ən dərin kəsiki kəsir.
Qizin rəngi qaçır. Onun qan içində olan bədəni gözlərinin önünə gəlir.
Qız:"Dayan!Nəbadə!Etmə!Məndə səni sevirəm! Onunla səni hirsləndirmək üçün görüşürdüm.Etmə bunu!"
Zəng edir. Amma dəstəyi heç kim açmır.
Qız:"Mən səni sevirəm! Sevirəm!"
Səhəri gün ancaq oğlanı tapa bildilər. Üzündə təbəssüm ölmüsdü.